UYAN BARİ SEN UYAN

Türk yurtları azapta kan kokar karış karış

Kırgız Kazak Uygur’um acıda yapar yarış

Gün olur asra bedel süküt hakka yalvarış

Haykırıyorlar dilsiz duyan olmuyor duyan!

Uyan kefensiz ecdat, uyan bari sen uyan!

Doğrul hadi kalk durma bekler bacı gardaşın

Al beni de yanına bende olam sırdaşın

Kalmayacak korkarım kabirde sınırdaşın

Haykırıyorlar dilsiz duyan olmuyor duyan!

Uyan kefensiz ecdat, uyan bari sen uyan!

Bütün dünya kör sağır bakıp durur buraya

Taraf olurlar taraf girenlerde araya

Nidalar arşa çıkar tuz basarken yaraya

Haykırıyorlar dilsiz duyan olmuyor duyan!

Uyan kefensiz ecdat, uyan bari sen uyan!

Dindaşları uykuda, kandaşları sessizdir

Sanki gözleri bağlı sanki ağzı dişsizdir

Bunca suskunluk neden bu zulüm ki eşsizdir

Haykırıyorlar dilsiz duyan olmuyor duyan!

Uyan kefensiz ecdat, uyan bari sen uyan!

Gün-aymasın diyorum güneş güne ayarken

Günler bile delirdi günlerini sayarken

Akıl zayi her gece gökte yıldız kayarken

Haykırıyorlar dilsiz duyan olmuyor duyan!

Uyan kefensiz ecdat, uyan bari sen uyan!

DEDEM GELDİ

Sessiz devrin koynunda perem perem yurtlarım

Vurdumduymaz hastalık can çekişir kurtlarım

Eli ayağı bağlı medet diyen mertlerim

Sürdüler atlarını bin yıl önce ki yere

Teslim ettiler onu kefensiz yatan ere

Dede kalktı yerinden bindi doru tayına

Kaç yıl önce gitmişti oda şaştı payına

Bu mu? Dedi haykırdı, bu mu? dedi sayına

Sayın eğdi başını yutkundu bin bir kere

Gözü takıldı sonra alnından akan tere

Bakın orda bir yiğit Türk'e benziyor kürkü

Çabuk alıp getirin Türk’ü çağırın Türk’ü

Önce sükût demlendi kopuz çalarken türkü

Sonra haykırdı birden gözünü dikip sere

Dünü tek tek anlattı umutlar vere vere

Sırt sırta yaslandı dede oğul ve torun

Dede haykırdı cenkte vurun evlatlar vurun

Ulan bire kâfirler beni dünlere sorun

Kıyamet ayna tutup şaştı kaldı sefere

Köpek gibi kaçıştı dünkü hain kefere

Gün-aydı ışık ışık arlanmadan yarına

Hilâl gökte sarıldı nazlı nazlı yârına

Bir kadeh mey açtı geçmiş efkâr nârına

Kan kokarken yurdunda tepe bayır ve dere

Dedem döndü yerine göğsünü gere gere.                                                

Cahit GÜNAY Şair-Yazar & Gönül Elçisi