Dışarda bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu. Biz salonun çatısının sütresine sığınmış bir halde yağmuru izliyor, Süleyman Abdulla ağabey ile Karabağ savaşlarını konuşuyorduk.

Üşüdüğümüzü anlayıp salona girdiğimizde, sunucu Nevra Çağlayan:

ANNEM

“Bakıp da resmine şaşırıp kaldım

O ay yüzlü kadın, sen miydin annem

Yüreğim burkuldu hayale daldım

Neden benim için kahroldun annem

Helâl et hakkını güleyim annem

Emret de uğruna öleyim annem” adlı şiiri seslendiriyordu. Şiiri okudu, ardından sahneye davet ettiği; büyük usta, Devlet Sanatçı'sı ve Bestekâr, Engin Çır hoca duygusal bir şarkı seslendiriyordu. Udunun telline her dokunuşunda Nevra Çağlayan ellerini ovuşturmaya başladı. Sahnede Engin hocanın eserini dinlerken dalıp gidiyor Tedirgin ve duygusaldı.

Onu hiç böyle görmemiştim.  Ellerini koynuna alıyor, sonra açıyor, ardından da biraz geriye çekiliyor, yine dalıp gidiyordu. Şarkı onu çok etkilemişti. Arada bir kontrolünü kaybedip düşecek gibi oluyor, sonra içinde ölen binlerce serçeden haber iletiyordu Menekşe gözlerinden şakağına kadar süzülen damlaları. Belki de ilk kez bu kadar zayıf, bu kadar korunmaya muhtaçmış gibi görünüyordu...

Ne olabilirdi ki! TRT deneyimli sunucumuz, 5 kitap yayınlamış hayatında bugün ki yaşadıklarını yüzlerce defa yaşamış bir cumhuriyet kadını, bir Atatürk kızını bu denli heyecanlandırıp bu denli kontrolsüzleştiren ne olabilirdi ki! Benim yoğunluğum nedeniyle, geç kaldığım için kaçırdığım bir şeyler olduğunu anlamıştım.

Evet, Nevra hanımın okuduğu ve Engin Çır hocanın bestelediği bu şiirin; Nevra hanımın annesi, Yekta Çağlayan hanım efendiye ait olduğunu şimdi anlamıştım.

Tam da bestenin okunup, bütün izleyicilerin Engin hoca ve Nevra hanımı alkışları arasında kutladıkları sırada;  tekrar Nevra Hanım’a takıldı gözüm; belli ki dalıp gittiği köşesinde annesi ile o denli bütünleşmişti ki çocuksu ve korunmaya muhtaç hali, annesine olan nazında saklı imiş. Sonra bir kez daha anladım annesi yaşayanlar, hep çocuk kalırmış.

"Ne olur hiç büyümeyelim" dedim, kendi kendime. Büyüyen arkadaşlarımın annelerine de dualar ederek. "Ne olur hiç büyümeyelim..."

Cahit GÜNAY