GAZİ MUSTAFA PAŞA
Sallanınca yurdumdan istikbâlin temeli
Orta yere saçıldı tüm harçlının emeli
Ama biri çıkıp da yüksek sesle demeli
Analar kurt belerken Türk düşer mi telâşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Bilmiyordu gücünü Türk'e planlar kuran
Türk'ün hedefi belli Türkçe yaşanan Turan
Bu uğurda rehberken bize hazreti Kur'an
Umutsuzluk ne demek, aklımdan geçmez haşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Rotası sapmış gemi sanki rüzgâr beklermiş
Şühedada kendini o listeye eklermiş
İnanırsa bir millet kime neler yüklermiş
Gördü akvâm-ı beşer, haberi gelir şaşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Mecnun gibi dolaştı yurdunu karış karış
Ancak böyle yapardı insan kendiyle yarış
Her gezdiği bölgede barış diyordu barış
Bahar benim adımdır ne gerek var ki kışa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Unutmuştu bir millet kaderinde gülmeyi
Kaygılarından uzak ekmeğini bölmeyi
Kime nasip olurdu emir almak ölmeyi
Yüce Rabbimden gelen en güzel şeydi başa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Câmi ne güzel durur bayrakla karşı karşı
Titretirken semayı Türk'ün özgürlük marşı
Minareler yelkinir şefkatle okşar arşı
Dizgin vuramam artık gözümden akan yaşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Nazlı nazlı tüterken evlerde yanan ocak
Vuslatına GÜN- AYdı şenlendi köşe bucak
Karanfil şehit kanı toprak ebedî kucak
Yazacağız adını dağa ovaya, taşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Denize dökülenin giderken iti kalmış
Sallandıkça düşüyor belli ki biti kalmış
Sızıntının burada sanki eliti kalmış
Nankörlüğü bitmiyor kapta yediği aşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Türk'ü kurtardı yine Türk'ün azim kararı
Ortak akıl ortak söz iradenin yararı
Atasını bilmeyen atasının zararı
Az kaldı cumhuriyet gelir yüzüncü yaşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Bir devri kapatanlar yine fitne yayıyor
Evladı-ı Fatihan-ı bir de dinsiz sayıyor
Bilmeyerek değil ki bizi bilen dayıyor
Dinle işi yok bunun, Müslüman olmaz maşa
Sana şükranlar olsun Gazi Mustafa paşa
Cahit GÜNAY
BEN KENDİME EL OLDUM
Yaşamaya kalmayınca nedenim
Nefsim için ben nefsime del oldum
Doğduğuna nispet yaptı bedenim
Bir nefesmiş sanki şimdi yel oldum
Savur dedim üryan kalmış külümü
Yanmış gönül nerden bilir ölümü
Bu hayatın kün fe yekün bölümü
Ol deyince ben kendime el oldum
Arın taşta Tanrı görsün sen arın
Bir hesap ki sende davacı varın
Alevlere teslim ettiğin karın
Erimedi göle düşüp çöl oldum
Yarasalar bekler iken geceyi
Görmez sanma gözsüz olan yüceyi
Karanlığa nikâh kıyan Ece'yi
Güntülüde boğam diye sel oldum
Gün-ayını gömüp gitti içime
Çağırmadı felek beni seçime
Koşun derken vuslat kokan göçüme
Gariplikte kazma kürek bel oldum
Cahit GÜNAY Şair-Yazar & Gönül Elçisi