O GECE

Ufukta gelirken bize son fasıl

Senden sakladığım bir şey var asıl

Nasıl anlatayım bilmem ki nasıl

Sözlerin o gece beni yakmıştı

Hüzzamı ekleyip gönül diline

Bağladım ömrümü saçın teline

Çiçekler verdiğim narin eline

Annenler o gece kına yakmıştı

Cemalin hüzünlü bakışın donuk

Gitmeyi unutmuş belli ki konuk

Yaktığın ateşi sansam da sönük

Resmini o gece alıp yakmıştı

Sormaya korkarken halin ne diye

Belki de bu acı ondan hediye

Deliren umudum yar diye diye

Dilime o gece seni takmıştı

Yakamoz denizi öpüp yalarken

Balıklar kıyıda düşe dalarken

Avcılar oltayla ömür çalarken

Martılar o gece bize bakmıştı

Faydası olmuyor oğlun ve kızın

Bir ömür geçti de geçmedi sızın

Günay'a düşmanca gülen albızın

Çağlardan o gece çağa akmıştı

Cahit GÜNAY

ÇAL DÜĞÜNÜ

Görmek mahir adam işi

Gören gönül gözden öte

Hu der ise aşk divanı

Konuşulan sözden öte

Edep haya ar kapısı

Şimdi hepsi kâr kapısı

Bizde ise yâr kapısı

Güneş gibi izden öte

Nefis içinde saklı akıl

Üstüne döşenmiş çakıl

Takıl oğlum sende takıl

Bir öz var ki özden öte

Gel girelim üryan kaba

İster naif ister kaba

Zebaniye desen baba

Yanan ateş közden öte

Bazı kârda olur zarar

Zararda arama yarar

Bana sorarsanız karar

Helâl elli yüzden öte

Davul zurna mahşer günü

Soracaklar hepten dünü

Günay derse çal düğünü

Tokmağı var bizden öte

Cahit GÜNAY Şair -Yazar & Gönül Elçisi