Elbistan Gündem Haber Gazetesi olarak, doğru haber, yerinde haber, ilkeli haber ve dürüst haber hep ilkemiz ve karakterimiz oldu. 30 yıllık gazeteciliğim boyunca bu ilkelere adam gibi sadık kaldım. Zaten 30 yıl gazetecilik demek ilkeli ve dürüst olmayı gerektiren vasıflılara sahip olmak demektir. Geçtiğimiz iki sayımızda Elbistan’da yaşanan “Çiftçi Direnişi” gibi çok büyük olaylara gebe bir olayı sadece Elbistan gündem Haber kamuoyuna taşıdı, Türkiye gündemine ulaştırdı. Ancak bu haberi yapmayanlar, yapamayanlar ve yaptırmayanlar “Minareyi Çalan Kılıfını Uydurur” misali kem küm ederek, kendilerini trajikomik bir şekilde savundular. Hatta sözüm ona köşe yazısı(!) adı altında basitliklerini bastırmaya çalıştılar.                Allah’a şükür, onun bunun çantasını taşıyarak gazeteci olmadım. Ona buna sehpa taşıttırarak gazeteci yetiştirmedim. Ona buna sırnaşıp ekmek parası adı altında sözde gazeteciliğe adım atmadım. Gazeteciliğe yakışan bir insan olarak Elbistan yerel basınında 10 yıl, ulusal basında ise 30 yıl emek verdim, alın teri döktüm ve hak ettiğim yere geldim. Eline fotoğraf makinesi alıp bir mikrofon taşımakla gazeteci olunmayacağını bilenlerdenim.                Benim muhatabım, çok modern bir makine ile gezip hava atmak değil, halkın ve insanların yaşamlarını egolarını tatmin etmek amacıyla gazetecilik yapmak değildir. Çalış, Kalealtı, Ortaören ve bölge çiftçilerinin tarlarında kalan milyonlarca liralık mahsulün heder olmasına gönlüm razı olmadı. Çiftçiler haklı-haksız olabilir. Ancak ortada bir gerçek var ki oda binlerce insanın çektiği ızdırap ve yaşanabilecek çok kötü olayları kamuoyuna aktarmaktı. Meslektaşım demek için utanacağım bir veya birkaç kişi yaşanan bu olayı bilerek, isteyerek görmezden gelmiş, sözüm ona kendilerine hakaret edildiği gerekçesiyle bölge halkına, bölge çiftçisine ihanet etmiştir. Yani kendilerine, ekmek yediği tekneye ihanet etmişlerdir. Eylem sırasında bir olay olsa, silahlar patlasa, tövbe haşa yaralanan ve ölenler olsa aynı gazeteci(!) kişiler hangi yüzle olay yerine gidip haber yapmaya kalkışacaklardı.                Gazeteciliği bana anlatmayın, nasıl yapılacağını siz değil patronlarınız bile bana anlatamaz. Aslında sizlerin habere ihanetinizde bir suçunuz yok. Size sözde güvenen ve sizi ekmeğine sahip çıkan, işgüzar olmadığına inanan işverenlerinizdir. Efendim birileri size hakaret etmiş ve sizde küsmüş haberi yapmamışsınız. Öyle mi? Yesinler sizin küslüğünüzü. Gazeteci olsanız hem haberi yapar hem de o çirkef diye nitelediğiniz kişiyi haber yaparak deşifre edebilirdiniz. Ama bunu bile yapmaktan acizsiniz. Ayrıca öyle hakaret eden adam gücünüz yetmeyecek, hırsınızı eylem yapan binlerce çiftçiden çıkaracaksınız. Batsın sizin gazeteciliğiniz.              Eğer hakaret edeni haber yapacak kadar gücünüz olsaydı inanın bende sizlerin yanında yer alır, o densize gereken cevabı GAZETECİ olarak verirdim. Ama dedim ya gazetecilik ile işgüzarlığı karaştıranlar meslekte söz sahibi oldular. Yazık size yazık. Bir ayrıca daha köşe yazısı ile durumu anlatacak kadar cesaretiniz varsa o cesareti çiftçi direnişinde gösterseydiniz ya. Artık ok yaydan çıktı. Gazetecilik artık gözlem altından haberiniz ola. Ayrıca siz değil bu mesleğe ihanet edenler deşifre edilmeye devam edecek. Fakir bir arabacının kızı intihar etse gidip o haberi ballandıra ballandıra manşetlere taşıyan yürekler, çiftçi direnişinde neredeydiniz. Sanki o acılı baba size “Gelin bu haberi yapın kardeş mi?” diyecek. Ayıp ayıp. Elbistan’ın en büyük haberlerinden birini es geçtiniz bu toplumda sizleri ve size işverenleri bir gün es geçecek. Yinede saygılarımla…Hasanaki