Uzun yıllar İsviçre Basel’de yaşayan gurbetçi Şair-Yazar Mehmet Kul, Koronavirüs Salgını ve geçirdiği rahatsızlıklar sonucunda memleket sevdasını, “Vatan gibisi yok” sözleriyle değerlendirdi. Geçirdiği ameliyatlarla birlikte Koronavirüs salgınında yaşananların hayat dersi olduğunu ifade eden Şair Kul, gurbetçi hemşerilerine anlamlı bir tavsiyede bulunarak, “Memleketinize dönün ama asla tabut içinde değil” dedi.

                Gelecek endişesi, geçim derdi ve daha güzel bir yaşam için Ekinözü İlçesine Bağlı Gözpınar (Nergele) Köyünden İsviçre’nin Basel şehrine giden ve uzun yıllar orada yaşayan Şair-Yazar Mehmet Kul, aradan geçen zaman sonrasında yaptığı anlamlı ve önemli tespitlerde memlekete olan sevdasını dile getirdi. Özellikle 2020 yılında geçirdiği iki önemli ameliyat ve özellikle Koronavirüs Salgınında yaşadıklarını hayat dersi olarak gördüğünü ifade eden Şair Kul, duygu ve düşüncelerini şu sözlerle kaleme aldı:

                “2020 yılı başında yaşadığım İsviçre’nin Basel şehrinde iki ameliyat birden geçirdim. Acı çekmedim desem yanlış olmaz. Hele bu acıya eşim ve çocuklarımda dâhil olunca acı adeta katmerlendi. Üzüntü ve sıkıntı içinde acılarıma ortak olan ailemde benimle birlikte acılar içinde kaldılar. 2020 Ocak ayı yaşadığım gurbette beni kapsamlı değerlendirmelere yöneltti. Hayatta hiçbir şeye sahip olunamayacağını ve tüm varlığı bir hiç olduğunu bu salgında ve sonrasında öğrendim.

                Rahatsızlığım ve geçirdiğim iki ameliyat döneminde beni hiç yalnız bırakmayan aileme, arkadaşlarıma, gurbetçi dostlarıma, dernek üyelerine sonsuz teşekkürler ediyorum. Onların varlığı ve paylaşımları ayakta kalmama en büyük katkıları sağladı. Hastane ziyaretleri ve sağlık temennileri ile yaşama yeniden sarıldım.

                Ocak ayı acılarına ek olarak Dünya Salgını Koronavirüs ün Çin’de patlak vermesi ve tüm dünyayı etkisi altına alması bende yaşama dair yeni içten duygulara sevk etti. Dünyaya yayılan bu ölümcül salgın başarılı ameliyatlarımı adeta gölgede bıraktı. Sanki artık hiçbir şey yolunda gitmeyecekti. Ancak umut, zafer kadar değerlidir. Umutsuz olmamak gerekirdi. Umudunu korumam gerekiyordu ve korudum. İlkbaharda Türkiye’de Nergele’de olma hayallerim beni ayakta tuttu. Aradan geçen sıkıntılı günler sonrasında şimdi memleketimdeyim ve köyümdeyim. Umutla başlayan beklentiler adeta yenide doğuşa yol açtı.

                Diyorum ki bizi yaratan, esirgeyen ve bağışlayan Allah, bizlere daha yaşanacak günler nasip etti. Eşime, çocuklarıma ve tüm gönül dostlarına bir kez daha sonsuz teşekkürler ediyorum.

                Yaşanan zaman ve gelinen noktada yaptığım değerlendirmeler sonrasında hep söylemek, yazmak istedim. Bir türlü fırsat olmadı. Ancak bu noktada ifade etmek isterim ki yaşanan duygular tamamen içtendir. Biz Avrupa’ya gittik ama adeta rehin kalmış gibi olduk. Vatan ve memleket sevdası hiçbir zaman bizden ayrı kalmadı. Bu duygu ve düşünceler içinde tüm dostlarıma ve gurbetçilere bir tavsiyem var. Hiç kimse geçmişini geri alamaz. Geleceğe taşıyamaz. Memleketinize gelin. Gelin ama çok geç ve imkânsız olmasın. Memleketinize gelin ama tabut içinde değil, sağlık ve mutluluk içinde gelin. Çünkü vatan gibisi yok. Saygılarımla.”