KÖYÜM

Özleyip köyüme gittim ben amma

Orda da tas tava yitmiş be Reis

Selam verdim eşe dosta hesapsız

Dostunda vadesi yetmiş be Reis

Gördüm bu günümüz dünü sürümüş

Dedikodu fitne almış yürümüş

Edep hayâ töre vardı çürümüş 

Oda sesiz sessiz bitmiş be Reis

Çevreme dolunca astarsız yüzler

Boynuma yapıştı kan gölü gözler

Dillerde kurşuni kimliksiz sözler

Fitneyi Kıblegâh etmiş be Reis

Sahibinin hatırı deyip sustukça

Sahip alan açtı kendi pustukça

Enikte bir aşkla kustu kustukça

Enik dedim amma itmiş be Reis

Emmi dayı teyze ede ve bibi

Görmüşler yaşarken hepsi de dibi

Ölene rahmet de kalan el gibi

Kırkyalan bağında yetmiş be Reis

Doyunca çok şükür Bey’e sayına

Kıymışlar zamanın GÜN ve AY’ına

Baktım da günümün düşen payına

Vefa kendim için ketmiş be Reis

Cahit GÜNAY

Şair – Yazar & Gönül Elçisi