Ölüme koşmak gibi

Bir şey yaşamak

Omzumda kesik bir el

Ellerinde ıhlamur kokusu var.

Sevdaları ölümsüz kılan bahar

Beni neden boğazımdan sıkar

Bu havalar

Kuzeyli bir rüzgârla sevişir

Uzakta bir çınar

Dal uçlarında

Göz kırpar yıldızlar

Hançerler karayel sırtımdan

Beni çağıran çınar

Makaslanmamış parmak uçlarıyla

Islık çalar

Ölüme koşmak gibidir

Adım adım yaşamak.

Kucağında sarar

Sonunda seni de

Bir avuç toprak

Kavuşmaktır

Kökleriyle gölgesi

Arasında uzanmak

Ölüme koşmak gibi

Bir şey yaşamak.

Serap TAŞAN (Eğitimci – Şair)